Held

Het wordt zo langzamerhand traditie dat we de dag na carnaval doorbrengen in Burgers Zoo in Arnhem. Ik kan er lekker ontspannen bijkomen van een slopend carnavalsfeest. Als het slecht weer is kun je je in de overdekte Bush, Ocean en Desert amuseren. Bij goed weer valt er ook buiten vanalles te beleven. Ik neem steevast mijn camera's mee, maar ik voeg me niet bij het legertje apenfotografen dat je op zo'n dag tegenkomt. Ik let vooral op de mensen die aapjeskijken.
Op mijn foto's spelen mensen de hoofdrol en probeer ik de dieren op de foto een bijrol te geven. Mensen zijn meestal zo in beslag genomen door het dierenvermaak, dat ze niet in de gaten hebben dat ik ze fotografeer. Als ze het wel in de gaten hebben, dan laten ze me rustig mijn gang gaan, is mijn ervaring. De mensen staan vaak heel spontaan op mijn foto's: wijzend naar dieren in hun hokken, lachend om de malle gedragingen van de beesten, zoiets. Kinderen doen het dan meestal nog het beste, omdat ze hun pure emotie uiten.
Vanmiddag kreeg ik een prachtig tafereeltje voor mijn lens. Een broertje en een zusje waren geschminkt als tijgers. Ik trof ze voor het verblijf van de bengaalse tijgers. Zusje had het er niet op en broertje sloot haar als een ware held in zijn armen. De tijger op de achtergrond had er geen oog voor.
Zelf had ik een wat dubbel gevoel bij het dikke glas dat ons van de tijger scheidde. Aan de ene kant verpeste de reflectie in het glas een scherpe doortekening van de tijgervacht, aan de andere kant zou ik hier waarschijnlijk niet durven staan als er geen glas tussen mij en dat beest zou zitten. Want die held had zijn handen al vol aan zijn zusje.

Wie is hier de tijger?