Emotie

Pinksteren betekent voor onze fotoclub al jaren: deelnemen aan de Open Atelier Route in ons dorp. Kunstenaars stellen hun ateliers open voor publiek dat wandelend of fietsend van het ene naar het andere adres gaat. Het tweedaagse evenement brengt elk jaren honderden kunstliefhebbers op de been.
In de Wintertuin van het gemeentehuis midden in ons dorp waren gisteren en vandaag twintig foto's van onze clubleden te zien. We toonden dit jaar werk rond het thema emotie.
Ik vind de reacties van het publiek altijd heel interessant. Wat me opviel was dat de zwart-witfoto's het best gewaardeerd werden. Ook tijdens de Bondsfotowedstrijd van dit jaar was er opvallend veel zwart-wit werk dat hoog scoorde.
Ik durf de conclusie te trekken dat zwart-wit weer 'in' is. In het analoge dokatijdperk was zwart-wit voor amateurfotografen een goedkope en betrekkelijk eenvoudige techniek om zonder tussenkomst van een printcentrale foto's zelf af te drukken. Met de opkomst van de digitale fotografie konden hobbyfotografen hun foto's op een inktjetprinter voortaan ook in kleur afdukken. Kleur veroverde de markt en zwart-wit raakte uit de gratie. Maar nu is zwart-wit herontdekt als artistieke vorm van fotografie die kennelijk meer dan kleurenfotografie emoties oproept.
De Open Atelier Route wordt elk jaar geopend met een paar toespraken en met live-muziek. Dit jaar mocht Guus van Lankveld muzikaal aftrappen en ik zag hem helemaal opgaan in zijn muziek. Een mooi moment van ingetogen emotie. Vloekende en schreeuwende kleuren zouden hier maar afleiden dus haalde ik de kleur uit de foto. Maar misschien zie ik het wel te zwart-wit.

Gevoelig in zwart-wit.