La Doyenne

La Doyenne noemen de Walen hun koers der koersen met diep ontzag. La Doyenne. Dat staat voor het oudste lid van een gilde, in het Vlaams fraai ouderdomsdeken genoemd. Luik-Bastenaken-Luik heet de oude dame die in 1892 voor het eerst van zich deed spreken. We gaan er elk jaar even kijken, als de renners niet ver van ons weekendhuis in de Ardennen voorbij komen.
Vorig jaar plaatste ik hier al een foto van een peloton waarin Michael Boogerd prominent aanwezig was. Dit jaar was hij er niet meer bij en de Nederlanders die wel meereden hielden zich op de plek waar wij stonden goed schuil in de grote groep. Helaas deden ze dat op de meet ook nog, maar met een Thomas Dekker en een Robert Gesink heeft Nederland in elk geval twee talenten in huis waar in de nabije toekomst veel van verwacht mag worden.
Wij bekeken La Doyenne op een plek waar de renners amper vijftig kilometer onderweg waren. Een kleine groep vroege vluchters had elf minuten voorsprong genomen en de grote groep kwam op haar gemakkie voorbij. Het had veel weg van een gezellig keuvelend theekransje op wielen. Maar ik kwam ook niet voor een wedstrijd. Ik kwam voor een foto van de oudste dame aller klassiekers. Ik ving de groep in een 17 mm objectief op een laag standpunt aan de rand van de weg. Om de langgerektheid van het veld te versterken versneed ik de foto tot een eveneens langgerekte plaat. Weinig foto dus dit keer, maar wel laaaaaaang.

Langgerekt veld.