Ze waren pas 45 kilometer onderweg, maar ik wist al dat Boogerd niet ging winnen. Hij wint immers nooit. Dankzij sportverslaggever Mart Smeets is Boogerd in Nederland een vedette. Want bij gebrek aan beter blijft Smeets hem maar steeds uitspelen als een geweldige wielrenner. In elk buitenland zou Boogerd niet méér zijn dan een waterdrager.
Een vedette herken je vooral aan zijn erelijst. Daarop heeft hij zijn overwinningen van aansprekende koersen aaneengeregen. Tijdens een wedstrijd weet een vedette zich te verstoppen. Je ziet hem pas op de eindstreep en wel als eerste. Di Luca, de Italiaan die vandaag won, staat op geen enkele foto die ik onderweg maakte. Hij was ook geen moment opvallend in beeld tijdens de finishreportage op televisie. Pas in de laatste kilometers was hij er, en met overtuiging.
Boogerd kon zich nooit verstoppen in het peleton. Ook vandaag viel hij in zijn Nederlandse rood-wit-blauwe kampioenstrui weer veel te veel op. Al veertig kilometer voor de streep reed hij in de eerste linie. En na 45 kilometer, toen ik deze foto maakte, sprong hij er midden in de groep zelfs uit. Een groot kampioen wint zelden de opvallende kampioenstrui van zijn land. Die is slimmer en zegeviert alleen in wedstrijden die er toe doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten